warmte

kom hier

had je gezegd

leegte verdween

grenzen verlegd

ik in jouw armen

mijn koude lichaam

voelde ik verwarmen

opgaand in jouw geur

kreeg leven

weer kleur

De kracht van liefde

als de dingen

minder goed gaan

spreek ik mijzelf toe

ook dit kun jij aan

heb ik verdriet

dan mag ik huilen

iemand zoeken 

om bij te schuilen

mijn kracht 

ontwaakt alleen 

met genoeg liefde

om mij heen

Oud zeer

als ik mij

genegeerd voel

gebeurt vanbinnen

een heleboel

het heeft iets

van verraad

mijn vertrouwen

wordt geschaad

diepgewortelde

oude pijn

van er niet

mogen zijn

Zelfbescherming

waarom toestaan

dat een ander

mij kan raken

mijn hart breken

of juist maken

gevoelig hart

zoveel te verduren

ik omhein je

met dikke muren

vanaf heden

stel ik mijn hart

minder open

niemand mag nog

eroverheen lopen

kwetsbaar hart

de tijd is gekomen

ik voel vrijheid

door mij stromen

Onvergetelijk

afgelopen week

de horrorbeelden

in mijn hoofd

hoe kan ik vergeten

wat zich afspeelde

zo dichtbij

is er een stille troost

je bent nu eindelijk vrij

De onwerkelijke werkelijkheid

van de een op andere dag

ben jij niet meer

wie je hebt geleken

ik voel het vertrouwen

in miljarden stukjes breken

Smeekbede

angst

ik voel je

op de voorgrond

de laatste tijd

zie je dan niet

hoeveel ik

onder jou lijd

verkas een eind

bij mij vandaan

zodat ik meer

genieten kan

van mijn bestaan

Het Paasgevoel

als de kerstboom

alweer lang en breed

is verbrand

carnaval voorbij is

komt Pasen

in het land

zou Jezus in deze tijd

weder opstaan

dan zei ik tegen hem

u kunt maar beter

weer liggen gaan

Jezus keek eens rond

nog voor hij mij

om uitleg vroeg

zag ik hoe de heilige

zich gauw terug

aan het kruis sloeg

Blij ei

je moet jezelf

wel voordoen

als een blij ei

anders hoor je

er acuut

niet meer bij

De zuchtende engel

een beschermengel

kijkt van bovenaf

en zucht

waarvoor ben je nou

jouw hele leven

op de vlucht

Allergrootste angst

als alle lichtjes

weer pardoes

zijn uitgezet

leeft de angst

dat zij ze nimmer

krijgt gereset

op betere dagen

blijft die vrees

haar volle

aandacht vragen

zo te leven

valt haar zwaar

maar ze krijgt het

tot op heden

voor elkaar

Brief aan mijn verlangen

immens verlangen

ongeremde hartstocht

woest als de zee

er komt een dag

dan ga ik met je mee

Angstaanval

als ik angstig ben

hoef je niets te zeggen

het enige wat ik wil

is mij in jouw armen leggen

Hij komt

na deze laatste stuiptrekkingen

komt de herfst in zicht

koele donkere dagen

waarop een ieder in de avond

languit op de bank voor pampus ligt

De rij

je jammert vaak

tegen mij

er komt een dag

dan zul jij gaan

met een van hun

die voor jouw deur

in de rij staan

ik snap jou niet

zolang ik mij herinner

ben ik nadat

ik mijn deur open

werkelijk nog nooit

tegen een rij

aangelopen

De verwarde mens

ik loop

naar huis

via de stad

gezichten

om mij heen

ik voel

en ben

alleen

zoveel te zien

en toch

ook niet

vanbinnen

is er slechts

verdriet

verwarde mensen

hier en daar

vrouw of man

ik ben

er eentje

van

Niemand

er ontbreekt iets

in mijn leven

waar niemand

ooit invulling

aan kan geven

Onzekerheid

onzekere dag

waarop ik mijzelf

niet graag mag

ik vlucht naar jou

alsof jij het mij

teruggeven zou

die zekerheid

of een klein stukje

dat mij verblijd

zonder resultaat

blijf ik achter

vol zelfhaat

Koken van woede

als ik

door jou

van woede

kook

zul je het

potdomme weten

ook

Zoeken

als zoeken niet

tot vinden

leidt

is het gewoonweg

kwijt

Opnieuw leren

in haar jonge jaren

wilde ze graag geloven

dat die aanrakingen

tekenen van liefde waren

maar het bleek egoïsme

een groots verraad

bizar genoeg

heeft ze zichzelf jarenlang

ontzettend erom gehaat

nu leert ze opnieuw houden

van het meisje daarbinnen

verschil te zien

tussen machtsmisbruik

en beminnen

Deze zondagochtend

soms zeg je

blijf zo zitten

ik wil een foto

zoals je nu kijkt

niet bewegen

ik word 

dan altijd

even verlegen

dat je mij

na al die jaren

nog steeds

zo graag mag

maakt vandaag

een dankbaar

mooie zondag

Mama

gister liep ik met je door de stad

beseffend hoezeer

ik een hekel had

aan dat stompzinnige gestaar

bijna wilde ik schreeuwen

ze heeft verdomme geen haar

vandaar die kleurrijke sjaal

meermaals kreeg ze borstkanker

en wat is jouw fucking verhaal

de kousen die ze om haar armen heeft

zijn ter verlichting

omdat ze met chronische pijn leeft

mensen grijnsden bij de aanblik

nog even en ze krijgen van mij

een corrigerende tik

Kleine beetjes

als ik zoals

de afgelopen dagen

mijzelf opnieuw

ernstig verlies

dat onheilspellende

donkere pad van angst

en wanhoop kies

wat is het dan toch fijn

om geleidelijk aan

weer kleine beetjes

terug te zijn

Laat mij gewoon zijn

Angst slaat telkens in

Als een bom

Probeert mij klein te krijgen 

Zodra ik in de buurt

Van geluk kom

Angst kan het amper verdragen 

Als ik lach

Maakt mij wijs

Dat ik vooral niet

Gelukkig zijn mag

Ik ben gestopt met luisteren 

Wil gewoon leven

Alleen nog maar

De beste versie

Van mezelf geven

Lente kriebels

de lentekriebels

vliegen in het rond

witte melkflessen

schieten als paddenstoelen

uit de grond

Zoef

ze is altijd zo gehaast

kijkt ze in de spiegel

treft ze niemand aan

ze blijkt zichzelf voorbij geraasd 

Kwetsbaar

deze week

leverden ze mij

echt een kutstreek

de zoveelste deuk

in mijn vertrouwen

kwetsbaar zijn we

als vrouwen

Bevrijd jezelf

bevrijd jezelf vandaag

kijk eens in de spiegel en zeg

met al mijn fouten of imperfecties

mag ik mijzelf bijzonder graag

Duivels

ik ben een zogenaamd engeltje

want het duiveltje

komt geregeld op de proppen

en dan kan iedereen

zich maar beter goed verstoppen

Dood spoor

zittend op een dood spoor

alsof ik hier al lang

niet meer thuis hoor

houdt iets mij evengoed

op de been

liefde misschien

toch voel ik mij alleen

aanhoudende leegte

blijft zo sterk

is dit de beloning

voor jarenlang zelfwerk

waar blijft het wonder

de doorslaggevende trap

onder mijn donder

Laat mij

ik ben weinig sociaal

voor mij geen samenzijn

met allemaal

ik pas er niet thuis

liever ben ik op mezelf

in mijn eigen huis

ik stuit op onbegrip

niemand krijgt op mij

echt eens grip

ik moet worden als hun

want zoveel alleen

dan mis ik toch alle fun

ik doe wel eens wat

met vriendinnen of familie

maar ben het gauw zat

ik hoef niet anders te zijn

rust in mijn leven

dat vind ik juist zo fijn

ik wil nooit veranderen

om te voldoen

aan verwachtingen van anderen

Een kind

ik was een kind

dat nog een leven

voor zich had

een kind

toen jij mijn vrijheid

hebt gejat

een kind

verdomme

besef je dat

Onkruid vergaat niet

op momenten

zoals deze

voel ik mij

waardeloos

verdrietig

boos

verschrikkelijk

machteloos

iets dat

nergens bij hoort

onbegrepen

nooit gehoord

randdebiel

volledig

gestoord

een grote

mislukking

onhebbelijk

ding

gevangen

in verdrukking

zo dat is er

ook eens uit

nu kan ik weer

vooruit