Deze zondagochtend

soms zeg je

blijf zo zitten

ik wil een foto

zoals je nu kijkt

niet bewegen

ik word 

dan altijd

even verlegen

dat je mij

na al die jaren

nog steeds

zo graag mag

maakt vandaag

een dankbaar

mooie zondag

Mama

gister liep ik met je door de stad

beseffend hoezeer

ik een hekel had

aan dat stompzinnige gestaar

bijna wilde ik schreeuwen

ze heeft verdomme geen haar

vandaar die kleurrijke sjaal

meermaals kreeg ze borstkanker

en wat is jouw fucking verhaal

de kousen die ze om haar armen heeft

zijn ter verlichting

omdat ze met chronische pijn leeft

mensen grijnsden bij de aanblik

nog even en ze krijgen van mij

een corrigerende tik

Kleine beetjes

als ik zoals

de afgelopen dagen

mijzelf opnieuw

ernstig verlies

dat onheilspellende

donkere pad van angst

en wanhoop kies

wat is het dan toch fijn

om geleidelijk aan

weer kleine beetjes

terug te zijn