gister dacht
ik
er gaat geen
vandaag komen
ik meende
dat ik het eindpunt had bereikt
zoals de
tranen bleven stromen
gister dacht
ik
dit komt
nooit meer goed
hoezeer ik ook
naar stukjes geluk zocht
de wereld bleef zwart als roet
gister dacht
ik
het is tijd om
op te geven
om eindelijk
onder ogen te durven zien
ik red het
niet in dit leven
gister dacht
ik
ik maak mijn
ogen dicht
omdat ik toen niet
had kunnen weten
vandaag is
het weer licht
gister dacht
ik
waarom moet
ik nog bestaan
als morgen weer (eer)gister wordt dan weet ik nu
zelfs de
zwaarste dag kan ik aan
gister dacht
ik
dat het
onmogelijk zou zijn
zoals ik mij
vandaag soms eventjes voel
kleine prille beetjes fijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten