Angstaanval

als ik angstig ben

hoef je niets te zeggen

het enige wat ik wil

is mij in jouw armen leggen

Hij komt

na deze laatste stuiptrekkingen

komt de herfst in zicht

koele donkere dagen

waarop een ieder in de avond

languit op de bank voor pampus ligt

De rij

je jammert vaak

tegen mij

er komt een dag

dan zul jij gaan

met een van hun

die voor jouw deur

in de rij staan

ik snap jou niet

zolang ik mij herinner

ben ik nadat

ik mijn deur open

werkelijk nog nooit

tegen een rij

aangelopen

De verwarde mens

ik loop

naar huis

via de stad

gezichten

om mij heen

ik voel

en ben

alleen

zoveel te zien

en toch

ook niet

vanbinnen

is er slechts

verdriet

verwarde mensen

hier en daar

vrouw of man

ik ben

er eentje

van

Niemand

er ontbreekt iets

in mijn leven

waar niemand

ooit invulling

aan kan geven

Onzekerheid

onzekere dag

waarop ik mijzelf

niet graag mag

ik vlucht naar jou

alsof jij het mij

teruggeven zou

die zekerheid

of een klein stukje

dat mij verblijd

zonder resultaat

blijf ik achter

vol zelfhaat

Koken van woede

als ik

door jou

van woede

kook

zul je het

potdomme weten

ook

Zoeken

als zoeken niet

tot vinden

leidt

is het gewoonweg

kwijt

Opnieuw leren

in haar jonge jaren

wilde ze graag geloven

dat die aanrakingen

tekenen van liefde waren

maar het bleek egoïsme

een groots verraad

bizar genoeg

heeft ze zichzelf jarenlang

ontzettend erom gehaat

nu leert ze opnieuw houden

van het meisje daarbinnen

verschil te zien

tussen machtsmisbruik

en beminnen

Deze zondagochtend

soms zeg je

blijf zo zitten

ik wil een foto

zoals je nu kijkt

niet bewegen

ik word 

dan altijd

even verlegen

dat je mij

na al die jaren

nog steeds

zo graag mag

maakt vandaag

een dankbaar

mooie zondag

Mama

gister liep ik met je door de stad

beseffend hoezeer

ik een hekel had

aan dat stompzinnige gestaar

bijna wilde ik schreeuwen

ze heeft verdomme geen haar

vandaar die kleurrijke sjaal

meermaals kreeg ze borstkanker

en wat is jouw fucking verhaal

de kousen die ze om haar armen heeft

zijn ter verlichting

omdat ze met chronische pijn leeft

mensen grijnsden bij de aanblik

nog even en ze krijgen van mij

een corrigerende tik

Kleine beetjes

als ik zoals

de afgelopen dagen

mijzelf opnieuw

ernstig verlies

dat onheilspellende

donkere pad van angst

en wanhoop kies

wat is het dan toch fijn

om geleidelijk aan

weer kleine beetjes

terug te zijn

Laat mij gewoon zijn

Angst slaat telkens in

Als een bom

Probeert mij klein te krijgen 

Zodra ik in de buurt

Van geluk kom

Angst kan het amper verdragen 

Als ik lach

Maakt mij wijs

Dat ik vooral niet

Gelukkig zijn mag

Ik ben gestopt met luisteren 

Wil gewoon leven

Alleen nog maar

De beste versie

Van mezelf geven

Lente kriebels

de lentekriebels

vliegen in het rond

witte melkflessen

schieten als paddenstoelen

uit de grond

Zoef

ze is altijd zo gehaast

kijkt ze in de spiegel

treft ze niemand aan

ze blijkt zichzelf voorbij geraasd 

Kwetsbaar

deze week

leverden ze mij

echt een kutstreek

de zoveelste deuk

in mijn vertrouwen

kwetsbaar zijn we

als vrouwen

Bevrijd jezelf

bevrijd jezelf vandaag

kijk eens in de spiegel en zeg

met al mijn fouten of imperfecties

mag ik mijzelf bijzonder graag

Duivels

ik ben een zogenaamd engeltje

want het duiveltje

komt geregeld op de proppen

en dan kan iedereen

zich maar beter goed verstoppen

Dood spoor

zittend op een dood spoor

alsof ik hier al lang

niet meer thuis hoor

houdt iets mij evengoed

op de been

liefde misschien

toch voel ik mij alleen

aanhoudende leegte

blijft zo sterk

is dit de beloning

voor jarenlang zelfwerk

waar blijft het wonder

de doorslaggevende trap

onder mijn donder

Laat mij

ik ben weinig sociaal

voor mij geen samenzijn

met allemaal

ik pas er niet thuis

liever ben ik op mezelf

in mijn eigen huis

ik stuit op onbegrip

niemand krijgt op mij

echt eens grip

ik moet worden als hun

want zoveel alleen

dan mis ik toch alle fun

ik doe wel eens wat

met vriendinnen of familie

maar ben het gauw zat

ik hoef niet anders te zijn

rust in mijn leven

dat vind ik juist zo fijn

ik wil nooit veranderen

om te voldoen

aan verwachtingen van anderen

Een kind

ik was een kind

dat nog een leven

voor zich had

een kind

toen jij mijn vrijheid

hebt gejat

een kind

verdomme

besef je dat

Onkruid vergaat niet

op momenten

zoals deze

voel ik mij

waardeloos

verdrietig

boos

verschrikkelijk

machteloos

iets dat

nergens bij hoort

onbegrepen

nooit gehoord

randdebiel

volledig

gestoord

een grote

mislukking

onhebbelijk

ding

gevangen

in verdrukking

zo dat is er

ook eens uit

nu kan ik weer

vooruit

Chemo

het begint

appte je vandaag

jouw haar

het valt nu uit

straks is je hoofd

alleen nog

kale huid

ik moet het

toch even

laten bezinken

en ondertussen

wat traantjes

wegpinken

Gesterkt door het leven

soms speelt de vraag

wie ze geworden was

als dat niet gebeurd zou zijn

dan keert ze terug

naar het heden

spreekt zichzelf streng toe

ik ben uniek sterk en prachtig

mede dankzij mijn verleden

Toedeloe

de knoop is doorgehakt

ik ga emigreren

mijn spullen zijn ingepakt

lang heb ik twijfels gehad

omtrent mijn vertrek

maar nu ben ik het echt zat

de drukte overal op straat

of het eeuwige

nietszeggende gepraat

nee dat was nooit mijn ding

teveel prikkels

die ik dagelijks opving

daarom pak ik mijn biezen

want zeg nou zelf

wat heb ik te verliezen

mijn vriend wil ook mee

hij houdt van mij

dus gaan we met ons twee

vandaag gaat het gebeuren

als we straks daar zijn

zie ik mezelf al opfleuren

eindelijk krijgen wat ik wil

op deze zaterdag

1 april

Niets is wat het lijkt

twee jonge meisjes

maken selfies op een bankje

mooi en naïef

ik wil tegen ze zeggen

luister eventjes

naar mij alsjeblief

kijk goed uit

niets is wat het lijkt

ook degene op wiens

toestel jullie foto

straks prijkt

ga nooit zomaar mee

met een vreemde man

kijk niet zo

alsof jullie denken

wat weet jij er nu van

dit zal ik eens vertellen

veel te veel

het is daarom

dat ik mijn woorden

graag met jullie deel

ik wil alleen zeggen

pas goed op

een stomme misstap

zet prille levens

voorgoed op zijn kop

in werkelijkheid

ben ik de meisjes

zwijgend voorbij gelopen

en probeer ondertussen

het allerbeste

ervan te hopen

Mooie herinneringen

mooie herinneringen

blijven eeuwig goed

niets dat daar heden

nog afbraak

aan doet

mooie herinneringen

voelen veilig aan

in gedachten kun je

ten alle tijden

ernaar terug gaan

mooie herinneringen

zijn een zekerheid

als je in het nu

onder vele

onzekerheden lijdt

mooie herinneringen

oneindig trouw

ze vormen je leven

maar vooral

ook jou

Losgaan

die drang

waarin je alles

omver wilt smijten

het meubilair

en de gordijnen

aan stukken rijten

volledig losgaan

op je huisraad

hopend dat het

daarna weer

even beter gaat

en iemand die dan

liefjes zegt

ga nu maar zitten

ik zet de boel

wel voor je recht

Lente wens

ik wens deze lente

kalmte in de chaos

felle zonnestraaltjes

in dit donkere bos

of simpelweg

een beetje rust

om terug te vinden

die echte levenslust

Ontmaskerd

en plots

vertel je mij

wat niemand ziet

achter jouw blijheid

schuilt een groot verdriet

Geven

wat ik

even zeggen wou

als er iets is

dat ik jou

het allerliefst

zou willen geven

dan is het

leven