Ga maar

zeg niet dat je er voor me zult zijn

als het puur uit eigenbelang is

daarmee doe je mij alleen maar pijn

haal dat klote masker dus van je smurf

ik ga je uit mijn leven schoppen

neem van mij aan dat ik zoiets durf

jouw onnozele gezwam heb ik niet nodig

een vergissing was je al die tijd

bij nader inzien zelfs geheel overbodig

ik zou je nog een kansje kunnen geven

om het tegendeel te bewijzen

anders verdwijn je voorgoed uit mijn leven

Hou me even vast

hou me alsjeblieft even vast

nee je hoeft niks te zeggen

wlleen jouw krachtige armen

lieflijk om me heen leggen

zorg dat ik me weer veilig voel

als je toch wat zeggen wilt

laat het dan jouw woorden zijn

waarmee je mijn angsten stilt

Bewust moment

soms pijnig ik mijn gedachten

vragend ga ik terug naar jongere jaren

omdat ik zonder een antwoord

niets kan verklaren

ik zou dan graag willen weten

die allereerste keer

waarin het mij wist te besluipen

wanneer was dat ook alweer

ging er iets tragisch aan vooraf

waren het dan toch die nare ervaringen

of ben ik aangeboren maf

was ik mij ervan bewust

het droeve moment waarop ik het verloor

de levenslust

Pasen

De paashaas was op zijn bek gegaan

Languit lag hij op straat

Zijn eieren had ik willen vangen

maar ik was te laat

Ik trok hem overeind

zodat hij weer rechtop ging staan

alleen aan die gebroken eieren

was geen redden meer aan

Ja zei de paashaas

terwijl ik zijn zooi pulkte van het wegdek

Ik sleep me suf met eieren elk jaar

wat ben ik toch een enorme gek

Bovendien kunnen hazen geen eieren leggen

al ben jij natuurlijk ook geen echte

wilde ik nog tegen hem zeggen

Hij was me voor

want toen ik opkeek

bleek hij er als een haas vandoor

Vergeet liefde niet

als ik niet meer kan verkroppen

sluit ik de wereld buiten

en wil mij in jouw warmte verstoppen

ben jij er op dat moment even niet

dan zoek ik in stilte

mijn manier van omgaan met verdriet

in mijn harnasje trek ik mij terug

zodra ik daar klaar ben

kom ik wel weer een keer over de brug

naar de wereld waarin als je goed kijkt

toch hier en daar

nog een overvloed aan liefde prijkt

Verrassing

We begrepen dat het niet goed met je gaat

daarom zijn we nu langsgekomen

Het grote cadeau dat we dragen is voor jou

Jouw dikke tranen die maar bleven stromen

dat konden we niet langer aanzien

Het spijt ons dat we je een poosje lieten stikken

jawel we wilden iets voor je betekenen

maar daar zaten we nogal tegenaan te hikken

We wisten ons al die tijd geen raad ermee

want hoe moesten we het aanpakken

om jou weer een beetje uit de klei te trekken

vandaar dat we je nog veel verder lieten zakken

Nu zijn we hier speciaal voor jou

Je mag het cadeau van ons open maken

Hopelijk kan het je helpen

een beetje anders te kijken naar de zaken

Zoals je ziet heeft de ingepakte doos geen inhoud

zo is het ook met het leven

met jouw gevoelens en die van ons allemaal

alleen jijzelf kunt er invulling aan geven

Dat is wat we je wilden laten zien

We dachten dat het je tot inzicht zou brengen

heel misschien

Loopje

mijn benen die gaan

ze willen vooruit

geen tijd om stil te staan

langs wegen

door koude en wind

niets houdt mij tegen

zuurstof in overvloed

deze vorm van vrijheid

doet mij zo goed

mijn longen zuig ik vol

terwijl ik neuriënd

een heuveltje afrol

in ijltempo blijf ik gassen

maar dan snotverdomme

moet ik keihard plassen

Kom maar

je zwemt nu al weken
in zeeën van tranen
die oneindig leken

wat scheelt er toch aan

toe vertel me

hoe is het mis gegaan

kom geef me je hand

wees niet huiverig

voor het aangaan van een band

ik zal je geen kwaad doen

je leeft hier en nu

niet straks of toen

kijk me eens goed aan

wellicht kun je

mijn ogen verstaan

je mist vertrouwen

ergens moet je beginnen

opnieuw op te bouwen

dus ga met me mee

ik weiger nog langer toe te zien

hoe je zinkt in deze dode zee

straks aan de zonnige waterkant

zie ik je voor me

dansend in het zand

ik vraag je daarom nog eens

mag ik alsjeblieft je hand

Slapeloos

een slapeloze nacht

woelend voel ik ze opwellen

ongeremd en stuurloos

gedachten die mij kwellen

doodsbang maken ze mij

zo echt en serieus

kunnen ze mij alles doen geloven

ik heb geen enkele keus

ze hebben mij in hun macht

ik schreeuw en huil

daartoe heb ik alle reden

gevangen in mijn duistere kuil

vragen wellen in mij op

de cirkel die mij voortleeft

waarin gedachten vertellen

dat alles in mij langzaam opgeeft

Samen een

dat wij elkaar mochten vinden

het blijft toch heel speciaal

zonder heel veel woorden

vrijwel non verbaal

we voelden beiden

de band die er tussen ons was

iets in jouw ogen

waarin ik mijn eigen verhaal las

we hoeven niks uit te leggen

samen zijn we een

sinds die eerste ontmoeting

kunnen we niet meer om elkaar heen

Verlost van jou

vaak doe ik alsof ik stom ben

ik laat je denken dat ik dichterbij kom

terwijl ik verder bij je vandaan ren

ik sleep je mee in mijn realiteit

de werkelijkheid is echter

dat ik je geleidelijk aan eruit smijt

het lijkt misschien gemeen

maar altijd als ik je echt nodig heb

dan laat jij mij keihard alleen

de spelletjes die je speelt

waarmee je mij laat geloven

dat je mijn liefde deelt

ik kan er niet langer tegen

als ik straks weg ben

voelt dat voor mij als een zegen

Pril voorjaarszonnetje

ik voel de zondagsrust

met haar prille voorjaarszonnetje

dat mij zachtjes wakker kust

in de verte hoor ik gefluit

vogels zingen mij uitnodigend toe

toe maar en laat het eruit

iets krachtigs maakt mij wijs

het lukt je toch niet om te genieten

maar ik geef mezelf niet prijs

na al die gruwelijk kille weken

wil ik tegen mijn demonen schreeuwen

vandaag laat ik jullie verbleken

Aan het zwarte monster

ik heb het gehad met je

daarom wil ik dat je oprot

laat me verdomme

je maakt me helemaal kapot

hoe lang ben je al aan de gang

mijn leven te verneuken

ik haat je en je maakt me bang

men zegt dit gaat weer voorbij

daar geloof ik niet meer in

je zit inmiddels veel te diep in mij

ze snappen er geen snars van

er is geen knop die ik even omzet

ik huil schreeuw en vecht

maar jij duld absoluut geen verzet

je hoort bij me dat weet ik

toch voelt het nu

alsof ik steeds meer in je stik

mijn grootste angst blijft
dat je straks voorgoed
alle andere gevoelens verdrijft

Spiegels van de ziel

stralend

dan weer bedroefd

verhalend

vertellen ze veel

en toch

verzwijgen ze een deel

ik staar ze aan

hoewel ze donker zijn

zie ik vreugde

waarachter ook pijn

wij konden het niet altijd

samen vinden

al deden ze menig man 

soms verblinden

ze blijven altijd trouw

verschaffen zicht

tot ik moe ben

dan maak ik ze dicht

mijn (h)eerlijke bruine ogen

horen er bij

ze weerspiegelen

maar bovenal maken ze mij