Laat los

de gure wind

blaast mijn gedachten schoon

het is alsof ik

in een nieuw hoofd woon

heel even laat ik alles los

er komt ruimte vrij

de zware steen die ik meezeul

hij duwt mij

Waar ben ik gebleven

geleidelijk aan begint het te dagen
wanneer precies weet ik niet
ergens ben ik de verkeerde weg ingeslagen 
ik mis mezelf

overal waar ik ook tracht te vinden
nergens vind ik mezelf terug 
in een wereld die mij doet verblinden
ik mis mezelf

dwalend langs bossen wegen en meren

tevergeefs blijf ik zoeken

om daarna verloren huiswaarts te keren
ik mis mezelf

mijn wereld voelt angstvallig koud en kil

het eigenaardige is

dat ik twijfel of ik mezelf nog terug wil
maar toch 
ik mis mezelf

Zwart wit

het is stralend wit

mijn leven

heb ik op de rit

vandaag voelt vrij

ik roep tegen de wereld kijk

naar mij

dit gevoel kan niet voorbij gaan

zoals het nu is wil ik

bestaan

ik lach terwijl ik zweef

geniet van alles dat ik

beleef

tot er is

somberheid leegte

niet iets dat ik zomaar uitwis

zoals ik het voel

moeilijk uit te leggen wat ik

bedoel

zwart zonder oorzaak

onaangekondigd

overspoeld het mij vaak

als een enorm gemis

beklemmend

het is

alsof ik stik

geen zuurstof of zicht

in het donker zoek ik

licht

ik moet

het is mijn plicht

voor een waardevol leven

zal ik om mezelf moeten

geven

blijven investeren

elke dag opnieuw

leren

drijven in stromend water

er is slechts nu

later

ligt nog niet vast

daarom doe ik alles

op de tast

zodat ik voel dat ik er ben

mag baden zonder dat ik

wegren

angst wordt nieuwsgierigheid

een gedachte die mij

bevrijdt

met al mijn zintuigen

leef ik

omdat ik opgeven nu eenmaal

vertik

Als ik dat deed

als ik je toch eens

even

en daarna door met ons eigen

leven

wat zou je dan zeggen

durfde je alle grenzen te

verleggen

ik vraag me af

wilde je dan

of klink ik nu maf

wat ik bedoel

het is soms zo heftig mijn

gevoel 

Eeuwige zoektocht

we willen alsmaar beter mooier en meer

hebben we het in feite goed genoeg

dan komt opnieuw dat verlangen weer

in dat wat we bezitten berusten we niet

we staren ons blind en denken

dat het gras bij de buren er groener uitziet

we moeten eens ophouden met zoeken

met materialisme en bakken geld

zullen we nimmer vooruitgang boeken

om eindelijk tevredenheid in jezelf te ervaren

zul je eens naar binnen moeten kijken

in plaats van je daarbuiten blind te blijven staren

Onrust in mijn kop

knettergek word ik ervan

onrust in mijn kop

ik smeek je iets of iemand vertel me

wanneer houdt dit ooit eens op

het voelt als een lange diepe val

onrust in mijn kop

ik wandel langs het water

alsjeblieft gedachten stop

de natuur kan nog zo mooi zijn

onrust in mijn kop

is het enige dat ik ervaar

ik heb een blinddoek op

op straat raast het verkeer voorbij

onrust in mijn kop

ik keer weer terug naar huis

het regent ondertussen volop

gedachten zonder einde of structuur

onrust in mijn kop

een papa leert zijn dochtertje fietsen

zie ik een eindje verderop

even blijf ik ernaar staren

onrust in mijn kop

tranen prikken nu nog harder in mijn ogen

als zij valt vangt papa haar op

Hartverwarmend

dat je onzeker bent

daaruit blijkt maar weer

hoe slecht jij jezelf kent

je bent zo aardig

een hart vol met warmte

niets is minderwaardig

in dat hart mag ik graag wonen

vanwege die oneindige liefde

waarmee je mij weet te belonen

jouw uitstraling

ook daarmee is niets mis

of val ik in herhaling

van hoofd tot tenen

jouw mooie grote kijkers

of die gespierde benen

als ik dan iets aan mag merken

die ijsklompen van voeten

aaar moet je echt aan werken

Waarom blijf je

steeds verval ik er weer in

het spijt me echt ontzettend

al heeft dat nu totaal geen zin

toch meen ik het elke keer

ik pijnig jou met mijn gedrag

vanwege mijn eigen zwakte

nooit omdat ik jou niet mag

het maakt mij ook verdrietig

ik kan jou tot het uiterste drijven

het is voor mij een wonder

dat je nog bij mij wilt blijven

soms denk ik ren alsjeblieft weg

je wilt begrijpen waarom ik het doe

maar ik merk aan jouw houding

het maakt jou ontzettend moe

dat vind ik vreselijk om te zien

zoveel kansen heb je mij al gegeven

je bent geduldig als geen ander

ik snap niet dat je met mij blijft leven

of is houden van dan toch zo sterk