knettergek word ik ervan
onrust in mijn kop
ik smeek je iets of iemand vertel me
wanneer houdt dit ooit eens op
het voelt als een lange diepe val
onrust in mijn kop
ik wandel langs het water
alsjeblieft gedachten stop
de natuur kan nog zo mooi zijn
onrust in mijn kop
is het enige dat ik ervaar
ik heb een blinddoek op
op straat raast het verkeer voorbij
onrust in mijn kop
ik keer weer terug naar huis
het regent ondertussen volop
gedachten zonder einde of structuur
onrust in mijn kop
een papa leert zijn dochtertje fietsen
zie ik een eindje verderop
even blijf ik ernaar staren
onrust in mijn kop
tranen prikken nu nog harder in mijn ogen
als zij valt vangt papa haar op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten