vanochtend
zag ik de
maan
als lichtje in
donkere luchten
aan de horizon
staan
vol kraters
en bergen
de
geschiedenis
die veel van
jou deed vergen
toch sta je
nog altijd daar
in oneindige
ruimte
is jouw bestaan nooit klaar
ik bedacht dat
jij zonder krater
minder mooi zou
zijn
het toen en
later
siert je
klein
lijkend groots
maantje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten