Donkerte wordt het niet tijd om te gaan
je bent er al maanden aan een stuk
ik weet niet
of je mij kunt verstaan
maar je vermorzelt
elk sprankje geluk
Je maakt dat
ik nog amper durf te geloven
zoals ik het
nu zie ben ik ervan overtuigd
ik kom jou ditmaal
niet meer te boven
omdat je mijn positivisme meteen verbuigt
De wijze waarop je op
mijn gemoed speelt
je brengt
het te geloofwaardig
hoe kan ik
je in hemelsnaam omarmen
al jouw
bedoelingen zijn boosaardig
Kun je mij op
zijn minst vertellen
waar wil je eigenlijk
naar toe
Kijk eens heel
goed naar mij en zie
ik ben dit gekloot
ontzettend moe
Weet je
wat ik nog het ergste vind
dat kwellende schuldgevoel
Omdat de pijn ook mijn naasten belast
zonder dat
ik het zo bedoel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten