ik zie je lopen door de stad
op jouw gezicht staat getekend
jij hebt je portie in het leven wel gehad
een eigen plekje heb je niet
ooit is het jou allemaal ontglipt
hiervan heb je nog altijd veel verdriet
jouw slaapplek is nu de straat
vanonder de brug of een struikgewas
kijk je hoe een ieder aan jou voorbij gaat
je ziet lichtjes in de huizen
languit op de bank liggen mensen
die jou elke dag met hun blik verguizen
een traan bevriest op je wang
natuurlijk wil je graag anders daar werk je aan
maar deze dagen duren soms zo verschrikkelijk lang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten