zelfs na mooie
dagen
als ik thuis
kom
begint het te
knagen
die intense
leegte
zo groot
en angstvallig
stil
een gevoel
dat ik niet
dragen wil
het is geen
eenzaamheid
ik heb
genoeg mensen
toch lijk ik
iets
te wensen
wat ik ook
probeer
vrienden
sport of drank
het eindigt
vaak
met een lege
ik op de bank
zoekend diep
in mij
naar wat
ik wil
ik kom er
nooit bij
vind ik dan
mijzelf niet
genoeg
waardoor ik
opkijk tegen
alle jaren
voor de boeg
die nog komen
gaan
wat ik
steeds vergeet is
ik kan ze
aan
de tijd die ik rondliep
op deze
aardkloot
leerde mij
aan leegte
ga ik niet dood
het is
hooguit vervelend
maar mooie
momenten
werken weer helend
zolang die
bestaan
mag leegte
mij niet
verslaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten