het hemd van
mijn lijf
werd mij gevraagd
uitgekleed
en uitgedaagd
zat ik daar
in mijn naaktheid
bekennend
hoezeer ik
lijd
de meest
verrotte
gedachtegang
die ik zelf
al kende
heel erg
lang
deelde ik
zodat
gehoord werd
help mij want
ik stik
zo graag
wil ik gewoon leven
het lijkt of mij
dit niet is
gegeven
nee ik
heb geen
doodswens
maar leer
mij kijken
door een
kleurige lens
nu is dat
altijd van
korte duur
ik verlies telkens
de macht over
het stuur
dat mij moet
brengen
ik weet niet
waar naar toe
leg mij alsjeblieft
uit
hoe
ik dat
goed of
beter doe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten