Zenuwen gieren door mijn lijf
Ik kan amper genieten
Omdat ik in gedachten afdrijf
vandaag is de grote dag
het is zo zwaar
waardoor ik amper lach
nerveus wacht ik op de stoel
mijn maag keert om
zodra ik de handen voel
het duurt een eeuwigheid
voor de stem
mij eindelijk bevrijdt
ziet er allemaal prima uit
ik ben zo blij
dat ik een deuntje fluit
altijd zalig als mijn smoel
weer is verlost
uit die verdomde tandartsstoel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten